นักวิทยาศาสตร์อาจสามารถช่วยผู้ติดยาสร้างความทรงจำใหม่ๆ เกี่ยวกับสัญญาณที่เกี่ยวข้องกับยาเสพติดได้ แต่มีอุปสรรคมากมายที่ต้องเอาชนะก่อนที่สารยับยั้ง HDAC ทุกประเภทจะทำการทดลองในมนุษย์ ไจ่กล่าวว่ายาที่ใช้ในการศึกษาสัตว์ในปัจจุบันมีอันตรายเกินกว่าจะนำไปใช้ในสมองของมนุษย์ได้ และ histone acetylation มีบทบาทมากมายในร่างกาย ยาที่ใช้งานได้จะต้องกำหนดเป้าหมายกระบวนการเฉพาะในสมอง
และสารยับยั้ง HDAC บางชนิดไม่ได้ทำงานในสมองเพื่อเพิ่มความจำ
นักวิทยาศาสตร์ยังคงคลี่คลายผลกระทบที่เอนไซม์ HDAC ต่างๆ มี André Fischer จากมหาวิทยาลัย Göttingen ในเยอรมนีกล่าวว่าการยับยั้งเอนไซม์ histone deacetylase บางชนิด เช่น HDAC5 อาจทำให้ปัญหาด้านความจำแย่ลง
ห้องปฏิบัติการบางแห่งกำลังหันความสนใจไปที่การค้นหาเป้าหมายอื่น เช่น ยีนที่ HDACs ควบคุม จนถึงตอนนี้ กลุ่มของ Wood ได้ระบุยีนสำคัญอย่างน้อยหนึ่งยีนNR4a2ที่ต้องเปิดใช้งาน ยีนนี้อาจก่อให้เกิดคลื่นของยีนอีกคลื่นหนึ่ง ซึ่งบางส่วนอาจเกี่ยวข้องโดยตรงกับระบบการให้รางวัลของสมอง เขากล่าว
การระบุโมเลกุลและเป้าหมายที่ทำหน้าที่ “ปลายน้ำ” ของยีนหน่วยความจำสามารถเพิ่มความพยายามในการพัฒนาวิธีการรักษาที่มีประสิทธิภาพ นอกจากนี้ยังอาจช่วยแพทย์ปรับแต่งการรักษาให้เข้ากับความบกพร่องด้านความจำที่เกิดขึ้นในรายการความผิดปกติต่างๆ มากมาย เช่น โรคอัลไซเมอร์ โรคพาร์กินสัน การเสพติด ภาวะซึมเศร้า และความผิดปกติทางพัฒนาการทางระบบประสาท เช่น กลุ่มอาการ X ที่เปราะบาง และกลุ่มอาการเรตต์
Tsai กล่าวว่าเป้าหมายเพิ่มเติมอาจถูกค้นพบในอีกไม่กี่ปีข้างหน้า ในระหว่างนี้ ผลลัพธ์จากหนูทดลองของเธอแนะนำว่าแม้ในกรณีที่ดูเหมือนว่าความทรงจำจะสูญหายไป ก็อาจมีวิธีที่จะฟื้นพลังแห่งการเรียกคืนกลับมาได้
“มันเหมือนกับสายโทรศัพท์ที่ขาดทำให้คุณขาดการติดต่อ” เธอกล่าว
“แต่ถ้าเส้นนั้นซ่อมได้ ก็หวังว่าจะสามารถกู้คืนหน่วยความจำระยะยาวได้”
สร้างความทรงจำและนำมันกลับมา
เซลล์ประสาทหลายพันล้านเซลล์สร้างและดึงความทรงจำโดยการจัดเก็บแล้วแตะเป็นรูปแบบการเชื่อมต่อในสมอง
1. การป้อนข้อมูล
หน่วยความจำเริ่มต้นเมื่อข้อมูลจากประสาทสัมผัส เช่น กลิ่นของมัฟฟินบลูเบอร์รี่หรือเสียงกริ๊งของรถบรรทุกไอศกรีม มาถึงเยื่อหุ้มสมองรับความรู้สึก
2. การประมวลผล
เยื่อหุ้มสมองส่วนหน้าสามารถดึงข้อมูลทางประสาทสัมผัสได้ทันทีเพื่อใช้เป็นหน่วยความจำระยะสั้นหรือทำงาน
3. การเข้ารหัส
ฮิบโปแคมปัสและพื้นที่ของกลีบขมับที่อยู่ตรงกลางเริ่มเข้ารหัสข้อมูลใหม่นี้ลงในหน่วยความจำระยะยาวโดยเพิ่มการเชื่อมต่อของระบบประสาทและเสริมความแข็งแกร่งให้กับวงจรที่มีอยู่ของสมอง
4. การจัดเก็บ
เวลาและการนอนหลับช่วยให้ความทรงจำใหม่เหล่านี้ย้ายไปยังพื้นที่จัดเก็บข้อมูลระยะยาวทั่วสมอง ข้อเท็จจริง เหตุการณ์ อารมณ์ และทักษะการเคลื่อนไหว (เช่น การขี่จักรยาน) เกิดขึ้นถาวรในบริเวณสมองที่เกี่ยวข้องกับการประมวลผลกลิ่น เสียง หรือข้อมูลทางประสาทสัมผัสอื่นๆ
5. การดึง
ความจำ เมื่อความจำจำเป็นหรือถูกกระตุ้นโดยข้อมูลทางประสาทสัมผัสหรืออารมณ์ สมองส่วนฮิปโปแคมปัสและเยื่อหุ้มสมองจะช่วยดึงความจำออกจากที่เก็บข้อมูลระยะยาวและส่งต่อไปยังเยื่อหุ้มสมองส่วนหน้าเป็นหน่วยความจำในการทำงาน
credit : yukveesyatasinir.com alriksyweather.net massiliasantesystem.com tolkienguild.org csglobaloffensivetalk.com bittybills.com type1tidbits.com monirotuiset.net thisiseve.net atlanticpaddlesymposium.com
